Belgisch werelderfgoed: Friet met mayonaise

Door: Frank Declerck

Croesus mag dan zoveel goud hebben gehad als de zee diep was, ik ben ervan overtuigd dat hij er een deel zou van weggeven om iets te krijgen wat alle Belgen als? vanzelfsprekend vinden: onze wereldberoemde friet met mayonaise.

Ons hart krimpt ineen wanneer? Engelstaligen het hebben over “French fries” of Nederlanders over “patat”.? Zoveel oneer over ons nationaal gerecht kan eigenlijk niet. Patat is voor ons slechts een synoniem voor de gewone onbewerkte aardappel, terwijl “French fries” een totale misvatting is.? Amerikanen die in aanraking kwamen met de Belgische frieten tijdens de oorlog, maakten de verbinding met de taal die hier grotendeels werd gesproken (Frans-French) en anderzijds het frituren (fries). French zou tevens het Ierse woord voor “snijden” zijn. De echte Engelse benaming is trouwens “chips”.

Geen enkele Fransman die gaat tegenspreken dat zij de uitvinders van de frieten zijn. Wikipedia geeft volgende 2 verklaringen, waarvan? vanzelfsprekend de eerste de juiste is:

Het verhaal van de friet gaat terug tot in 1680. De inwoners van Namen, Andenne en Dinant hadden er toen de gewoonte om te vissen in de Maas en de kleine visjes die ze er vingen in olie te bakken. Maar in tijden van vorst of gevaarlijke stromingen werd het riskant om te vissen en sneden de inwoners aardappelen in de vorm van kleine visjes, die ze dan eveneens in de olie bakten. Dit verhaal is afkomstig van de hand van de Belgische historicus en gastronoom Jo G?rard. Naar zijn zeggen uit een oud familiedocument van zijn betovergrootvader Joseph G?rard, dat echter nooit werd gepubliceerd. Hierdoor is het nooit door anderen gecontroleerd of bevestigd.

Een andere verklaring voor het ontstaan van friet is afkomstig uit Frankrijk. De Fransen eisen evenzeer de creatie van hun patates frites op, en verwijzen daarbij naar ‘de allereerste friture’ die op de Pont Neuf zou hebben gestaan.

Wat maakt onze frieten nu zoveel beter dan waar ook ter wereld? Het zit hem natuurlijk in de aardappel zelf en de bereidingswijze. Hier volgt “ons grote geheim”:

1. De vlaamse klei: De aardappel moet zeer zetmeel rijk zijn. Ideaal is de soort “bintje”. Hierdoor krijgt men het knapperige effect, zowaar een eerste voorwaarde voor een goede friet.
2. Frieten worden met de hand gesneden! Hier mag geen machine aan te pas komen! Eerste in schijven, dan in reepjes.
3. De frietjes enkele minuten laten weken in lauw water. Hierdoor wordt het overtollige zetmeel verwijderd waardoor de frietjes niet meer aan elkaar zullen kleven, daarna goed afdrogen want water en olie gaan niet tezamen.
4. Voorbakken op 150?C tot ze goudgeel worden.? Zeer belangrijk!
5. Minstens een halfuur laten uitlekken.
6. Een tweede keer bakken op 180-190?C. Maximum 5 minuten, niet langer.

Voil?, wie nu geen smakelijke frieten kan maken volgens deze methode, wordt aangeraden nooit zelf nog frieten te maken en ze te gaan afhalen bij ??n van de duizenden frituren die ons land rijk is. Oja,voor ik het vergeet: Als u het echt op zijn Vlaams wilt doen, maak dan ook zelf uw mayonaise. Sauzen erbij? ? la Andalousie, curry of andere ketchup’s is niet minder dan landverraad.

Reacties

23 reacties.