Het dramatische beursverhaal van Artur De Smet. – Deel 1

Door: Geert Muylaert

Einde 19e – begin 20e eeuw katholiek Vlaanderen. De geneeskunde stond meestal machteloos bij het zoveelste overlijden. Meneer Doktoor kon maar al te vaak in het beste geval op zijn beurt wachten op Meneer Pastoor om de laatste sacramenten toe te dienen. Tering en koudvuur waren genadeloos voor?dikwijls jonge slachtoffers. In het forum gaan wij beursverhalen vertellen welke buitengewoon zijn. Het eerste waar gebeurde?verhaal gaat over “Artur De Smet” (mijn grootvader langs moeders zijde).

Op ?Den Briel? in Haaltert kwam Magere Hein met zijn zeis regelmatig langs. De eerste vrouw van mijn opa was in het eerste decennium van de 20^e eeuw weggeteerd (synoniem voor de toen ongeneeslijke ziekte ?tering?). Er werden op Den Briel zelfs in ??n huisgezin 7 van 9 kinderen nog voor het einde van hun jeugd weggedragen naar het kerkhof. Een paar jaar later werd mijn opa zoals velen gemobiliseerd om als frontsoldaat 4 jaar in de loopgrachten achter de IJzer het Vaderland te gaan verdedigen. Behalve krassen op zijn ziel kwam hij ongeschonden uit de hel van de Westhoek.

Kort na de oorlog lachte hem het leven en de liefde opnieuw toe, en huwde voor de tweede maal. Er waren ook wat spaarcentjes, want opa en oma hadden in die tijd 3 koeien, welke soms gebruikt werden om het land om te ploegen. Het was toen ook de tijd waarin beleggen in vertrouwen gebeurde. En uiteraard moest je daarvoor bij ?Meneer Pastoor? in de pastorie langsgaan nadat in de biechtstoel zonden werden opgebiecht. Vertrouwelijke informatie ontglipte al eens het gebied tussen neus en kin ? en zo deed mijnheer pastoor ook aan klantenbinding en geldbeleggingen. Voor goede raad moest je zijn in de pastorij ! En zo belegden mijn grootouders op zijn advies ook in aandelen van ?De Vaderlandsche?. Helaas, in 1921 bleken deze aandelen plots niets meer waard te zijn, en vele kleine spaarders zagen hun centen in rook op gaan.

Maar er was dat jaar ook goed nieuws, want er werd een baby geboren (mijn moeder). Het noodlot zou voor grootvader echter weer ongenadig en keihard toeslaan. Zijn echtgenote werd ziek, en kwijnde weg van verdriet wegens al de spaarcenten die in rook waren opgegaan. Zij kon zich daar niet overzetten, bleef jammeren, verloor alle levensmoed, en stierf. De arme man bleef achter met een baby van 1,5 jaar. Grootvader huwde een paar jaar later voor de ?derde maal. Helaas deze ?stiefmoeder? moest niets van het kleine kind weten ? En het noodlot zou opnieuw toeslaan. Ook zij stierf aan de tering ? Grootvader was driemaal getrouwd, en driemaal weduwnaar. Hij wilde later zelfs nog een vierde maal huwen, maar de de buren op ?Den Briel? ?hielden hem tegen. “Tuurke (zijn plaatselijke dialectnaam voor Artur), doe het niet meer jongen zegden zij. Het mag niet zijn. Het lot is u niet gunstig gezind ? En toen mijn moeder 14 jaar oud was, werd zij een weeskind in 1936. Zij bleef toen achter in het ouderlijk huis, samen met haar peter ? die een gat in zijn onderbeen had waar je kon doorkijken ! Jaren eerder had hij zich op het boerenhof met een riek gekwetst in ?de messing?. Een klein wondje was ge?nfecteerd met een gevaarlijke bacterie. In het jaar 1937 zou hij ook tengevolge hiervan overlijden door ?koudvuur?.

***

Koudvuur (Gangreen) betekent het afsterven van weefsel. Het weefsel sterft af en begint te ‘rotten’ doordat de bloedtoevoer ontoereikend is. Onvoldoende bloedtoevoer lijdt tot onvoldoende zuurstof. Wanneer weefsel geen zuurstof meer krijgt, kan het niet voortbestaan en zal het langzaam afsterven. Oorzaken van gangreen zijn verwondingen, brandwonden, bevriezing. Ziekten als aderverkalking, embolie, trombose of diabetes (suikerziekte) kunnen ook gangreen veroorzaken.

Beste Croesuslezers, voorkennis is van alle tijden. Dus ook met ?De Vaderlandsche? ! Het vervolg in ? Deel 2

Reacties

4 reacties.